آیا شما هم از آن دسته افرادی هستید که به شلوار جین می‌گویید شلوار لی؟ خب، تنها نیستید. برند لی آنقدر مشهور و ماندگار است که نام آن توصیف‌کننده این محصول شده است. این برند بیش از ۱۳۴ سال است که در تولید شلوار جین فعالیت می‌کند. بیایید ببینیم این برند چه فرازونشیب‌هایی را در مسیر تجاری خود طی کرده است.
هنری دیوید لی، بنیانگذار برند لی
بنیانگذار برند لی، هنری دیوید لی (Henry David Lee) است. او در ۹ دسامبر ۱۸۴۹ در ورمونت آمریکا متولد شد. در سال‌های اولیه جوانی، به تجارت نفت مشغول شد و در این کار تقریبا موفق بود. بااین‌حال، پزشکش به او توصیه کرد که به‌دلیل وضعیت سلامتی نامناسبش، بهتر است به غرب برود. به این ترتیب در سال ۱۸۸۶، هنری نیمی از سهام خود در شرکت نفت مرکزی را به شرکت نفت استاندارد جان راکفلر فروخت و به دره سالیناس، منطقه‌ای در ایالت کانزاس آمریکا، نقل‌مکان کرد. اگر کتاب‌های «خوشه‌های خشم» و «شرق بهشت» جان اشتاین بک را خوانده باشید، حتما می‌دانید که چطور آقای بک، دره سالیناس را به زیبایی توصیف کرده است.
در سال ۱۸۸۹، هنری همراه با چهار شریک دیگرش شرکت بازرگانی اچ. دی. لی (The H.D. Lee Mercantile Company) را تأسیس کردند. آنها خواروبار و سایر کالاهای اساسی را از سراسر جهان تهیه می‌کردند، با نام تجاری لی بسته‌بندی می‌کردند و در فروشگاه‌های موادغذایی و کالاهای خشک به فروش می‌رساندند.
آنها این شرکت را در زمان مناسبی تأسیس کردند؛ زمانی که خطوط راه‌آهن باعث تسهیل حمل‌ونقل کالاها شده بود و برای محافظت از مواد فاسدشدنی از یخ استفاده می‌شد. کسب‌وکار خوب پیش می‌رفت تا اینکه در سال ۱۹۰۳ کارخانه ۱۲۵هزار دلاری سالیناس و محتویات آن آتش گرفت و همه چیز نابود شد. دوباره در همان محوطه شرکت را راه‌اندازی کردند.
آقای لی تاجر باهوشی بود و کسب‌وکارش را به‌خوبی اداره می‌کرد. بااین‌حال، نقطه عطف کسب‌وکار او در سال ۱۹۱۱ اتفاق افتاد؛ زمانی که متوجه شد باید کارخانه‌ای برای تولید لباس کار راه‌اندازی کند. او تا حمله قلبی مرگبارش در ۱۵ مارس ۱۹۲۸ در سن آنتونیو تگزاس، مدیریت این شرکت را بر عهده داشت.
اولین کارخانه تولید لباس کار
با این رویکرد در سال ۱۹۱۲، شرکت لی اولین کارخانه تولید لباس کار در سالیناس را با عنوان Lee Bib Overall تأسیس کرد. موفقیتی که لی با تولید لباس کار باکیفیت به دست آورد، درنهایت تمرکز شرکت را از توزیع‌کننده عمده‌فروش موادغذایی و کالاهای خشک به یک غول تولید پوشاک تغییر داد.
دلیل اصلی راه‌اندازی این شرکت، دراصل برای کاهش هزینه‌ها و تضمین کیفیت بود؛ زیرا آقای لی با تأمین‌کنندگان لباس کار از شرق آمریکا که لباس‌های نیروی کار خود را از آنها تأمین می‌کرد مشکل پیدا کرده بود. کیفیت آن لباس‌ها پایین بود، اما بسیار گران بودند. این عوامل به او انگیزه دادند خودش لباس‌های مخصوص کار را آن‌طور که مدنظرش بود تولید کند.
در سال ۱۹۱۳، برند لی لباس کار لی یونیون آل (Lee Union-All) را اختراع کرد. این لباس با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و حتی سربازان آمریکایی در جنگ جهانی اول آن را می‌پوشیدند. لی یونیون آل اولین لباس کار یک‌تکه بود که به لباسی نمادین تبدیل شد. مزیت این لباس کار این بود که کارگران می‌توانستند آن را روی لباس‌های زیرین خود بپوشند، بدون اینکه نگران کثیف‌شدن یا آسیب‌دیدن آنها باشند.
لباس کار برای مکانیک‌های خودرو
ایده این محصول را یکی از راننده‌های شرکت به آقای لی داد. در آن زمان خودروها مثل امروز نبودند و دم‌به‌دقیقه در راه و بیراه خراب می‌شدند. بنابراین بسیاری از افراد مجبور بودند خودشان مکانیک باشند و خودروی خود را راه بیندازند. این راننده از آقای لی خواست لباس کاری طراحی کند تا زیر صندلی خودروها جاسازی کنند. به این ترتیب اگر کسی در جاده مجبور می‌شد خودش خودرو را تعمیر کند، می‌توانست سریع این لباس را بپوشد تا لباس‌هایش کثیف نشوند. این ایده بسیار جذاب بود و سفارش بزرگی را نصیب برند لی کرد.
برای پاسخ به این تقاضا، شرکت مجبور شد توانایی تولید خود را افزایش دهد. آنها به نیروی کار بزرگ‌تری نسبت‌به جامعه کوچک سالیناس نیاز داشتند. بنابراین کارخانه‌های جدید در کانزاس سیتی، میسوری؛ ساوث‌بند، ایندیانا؛ ترنتون، نیوجرسی و مینیاپولیس در مینه‌سوتا بازگشایی کردند. از سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۹، تمام کارخانه‌های لی، برای پاسخ به تقاضای لباس‌کار یکسره، روی تولید همین محصول متمرکز شدند.
ابتکار زیپ در شلوار جین
در دهه ۱۹۲۰، شلوار جین برند لی با موجی از پیشرفت‌های فنی همراه شد که باعث شد بسیاری از رقبا انگشت به دهان بمانند. تا بدین جا لی خود را به‌عنوان برندی برای طبقه کارگر تثبیت کرده بود، اما با پیشرفت‌هایی مانند استفاده از زیپ، جین‌های سنگین‌تر با عنوان جلت (Jelt) و انجام عملیات سانفوریزاسیون (sanforization) که قبل از دوخت پارچه‌ها را با شست‌وشو و انقباض و کشش کاری می‌کنند بعدا آب نرود، از دیگران پیشی گرفت.
در آن زمان کارگران به این خاطر که از دستکش استفاده می‌کردند، به‌سختی می‌توانستند دکمه‌های لباس‌کارشان را باز کنند؛ به همین دلیل زیپ برای آنها نعمتی بود. همچنین برند لی اولین شرکت تولیدکننده پوشاک بود که از بست‌های بدون قلاب در لباس‌های کار استفاده کرد.
در ۱۷ مارس ۱۹۱۷، برند لی دفتر مرکزی خود را از سالیناس به ساختمانی ۹طبقه در کانزاس سیتی در ایالت میسوری منتقل کرد.
عروسک لی؛ اولین نماد تبلیغاتی برند
در سال ۱۹۲۱، برند لی عروسک بادی لی (Buddy Lee) را برای تبلیغ لباس‌هایش ساخت و این عروسک به نماد تبلیغات این برند تبدیل شد. در طول ۴۰ سال بعد، این عروسک برای معرفی محصولات جدید برند لی به کار می‌رفت. این عروسک بامزه لبخندی شیطنت‌آمیز داشت و طوری نگاه می‌کرد که بیننده بی‌تردید دوست داشت مانند او لباس بپوشد.
این عروسک‌ها ابتدا از سرامیک و بعدها از پلاستیک قالب‌گیری‌شده ساخته شدند و در ویترین فروشگاه‌ها نمایش داده شدند. در سال ۱۹۶۰، که تولید عروسک دیگر مقرون‌به‌صرفه نبود، تولید آن را متوقف کردند. بعدها در سال ۱۹۹۸ باز هم این عروسک به خط تولید بازگشت و برای تبلیغ خط تولید لباس برای مردان ۱۷ تا ۲۲ ساله به کار رفت. در نهایت برند لی، در سال ۲۰۰۶، به‌شکل رسمی بادی لی را بازنشسته کرد.
در سال ۱۹۲۸، هنری به‌دلیل یک حمله قلبی درگذشت و مدیریت جدید به موفقیت‌های او در دهه‌های باقی‌مانده قرن بیستم ادامه داد. لئونارد س. استیپلز (Leonard C. Staples) شوهر خواهرزاده لی، تا زمان مرگش ریاست این برند را بر عهده داشت.
لی ۱۰۱؛ معروف‌ترین محصول برند لی
لی بعد از مشورت با گاوچران‌ها و سوارکاران، شلوار لی ۱۰۱ کابوی (Lee 101 Cowboy) را طراحی کرد. او برای رفع نیازهای آنها بهبودهایی در کیفیت پارچه، ترکیب لباس و پرداخت‌های نهایی روی آنها ایجاد کرد. برای تقویت جیب‌های پشتی به‌جای پرچ‌های مسی اختراعی برند لیوایز، از دوخت‌هایی استفاده کرد که روی زین خراش نیندازند استفاده کرد. زین‌ها ارزشمندترین دارایی گاوچران‌ها بودند و به همین دلیل این محصول برای آنها اهمیت فراوانی داشت. شلوار لی کابوی بعدها به لی رایدرز معروف شد.
در سال ۱۹۲۵، لی با همکاری شرکت کانتون میلز در جورجیا، قوی‌ترین و آبی‌ترین جین موجود در بازار را به‌عنوان لباس کار بادوام تولید کرد که تقریبا ۳۰۰ گرم وزن داشت. این پارچه منحصرا متعلق به برند لی بود و آن را با پیچاندن محکم‌تر نخ تهیه کرده بودند. طراحی این پارچه باعث می‌شد به‌راحتی پاره نشود و جر نخورد و درعین‌حال، انعطاف‌پذیرتر و راحت‌تر باشد. در سال ۱۹۳۱، برند لی نام این لباس را به جلت دنیم (Jelt Denim) تغییر داد. مواد اولیه عالی و بازاریابی مؤثر به برند لی کمک کرد با فروش ۶.۴میلیون دلار در سال ۱۹۳۷، به بزرگترین تولیدکننده لباس کار در ایالات متحده تبدیل شود.
مسابقه نامگذاری لباس‌های برند لی
در سال ۱۹۲۷، برند لی یک مسابقه در آمریکا ترتیب داد و از شرکت‌کنندگان خواست برای لباس‌های زیپ‌دار و کت و شلوارهای جین جدید نام‌هایی پیشنهاد دهند. از بین نام‌های پیشنهادی ویزیت (Whizit) برنده شد که صدایی را تداعی می‌کرد که زیپ هنگام باز و بسته شدن تولید می‌کند. بیب روث (Babe Ruth)، بازیکن مشهور بیسبال و سایر افراد مشهور، به محبوبیت فوری این نام کمک کردند. این محبوبیت تا بدان جا پیش رفت که در جشن ملی ذرت در آمریکا در سال ۱۹۲۷، هشت نفر از ۱۰ برنده مسابقه، لباس کار ویزیت پوشیده بودند.
در آن زمان بیشتر کارگران کارخانه‌های تولیدی از فولاد و خودرو گرفته تا راه‌آهن و هوانوردی، محصولات لی را می‌پوشیدند. به همین دلیل، برند لی شعار خود را به این صورت انتخاب کرد: جین‌هایی که آمریکا را ساختند.
مزیت برند لی نسبت‌به لیوایز
لیوایز یکی دیگر از قطب‌های تولید محصولات جین است. مزیتی که برند لی نسبت‌به لیوایز داشت این بود که لیوایز از سانفوریزاسیون استفاده نمی‌کرد و بسیاری از افراد نگران آن بودند که اگر لیوایز بخرند بعد از شستن آب برود. از سوی دیگر، برند لیوایز هنوز از دکمه در لباس کار جین استفاده می‌کرد و باز و بسته کردن آنها برای کارگران دشوار بود. بنابراین آمریکایی‌ها لی را ترجیح می‌دادند که هیچ‌کدام از این مشکلات را نداشت.
جیمز دین و پل نیومن؛ دو چهره برند لی
شلوار جین لی در فیلم‌های بیشماری درباره مردان شورشی اما خوش‌لباس، روی صحنه می‌رفت. برای مثال، جیمز دین در شورش بی‌دلیل و پل نیومن در فیلم هاد، هر دو شلوار و کت جین از برند لی می‌پوشیدند؛ اما بسیاری از مردم فکر می‌کردند شلوار جین آبی این بازیگران از برند لیوایز است. استیو مک‌کوئین هم که ابتدا بدلکار بود و بعد به بازیگر و سپس به کارشناس مد تبدیل شد، اغلب در زندگی خصوصی و خارج از فیلمبرداری، شلوار جین لی می‌پوشید.
لی به جنگ ملحق می‌شود
در طول جنگ جهانی دوم، لی برای کمک به تولید پیراهن و شلوار و لباس‌های مخصوص خلبانان برای ارتش آمریکا شروع به همکاری با آنها کرد. آنها یک آگهی تمام‌صفحه در مجله لایف منتشر کردند:
شرایط جنگ اجازه نمی‌دهد تقاضای فزاینده برای لباس کار را برآورده کنیم. ما بعد از تأمین نیازهای مردان‌مان در نیروهای مسلح، لباس‌کارهای اضافی را به‌طور عادلانه بین فروشندگان توزیع خواهیم کرد. اگر فروشنده موردنظر شما لباس مدنظرتان را موجود نداشت، لطفا از او بخواهید در محموله بعدی خود آن را برای شما رزرو کند.
معرفی لیدی لی رایدرز و دوخت لیزی اس
در سال ۱۹۴۲، استیپلز درگذشت و جای خود را به رولاند ب. کیوود (Roland B. Caywood) داد.
چهارسال بعد، در سال ۱۹۴۶، برند لی دوخت معروف لیزی اس (Lazy S) را معرفی کرد که روی برچسب چرمی و جیب‌های پشتی لباس کار مدل لی رایدرز ۱۰۱ قرار داشت و هنوز هم روی شلوار جین دیده می‌شود. در سال ۱۹۴۷، لیدی لی رایدرز را به بازار عرضه کرد که برای زنان تهیه شده بود. این جین با بافت درشت و بندهایی که با دکمه متصل می‌شدند دارای ۵ جیب بودند و درست مانند رایدرزهای مردانه، ضمانت بازگشت پول در صورت نارضایتی را داشتند. تفاوت اصلی آنها این بود که برای زنان کمر متناسب‌تری داشت و بخش باسن را پرتر نشان می‌داد.
گسترش برند در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰
برند لی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ گسترش بیشتری پیدا کرد و در سال ۱۹۶۹، شرکت سهامی وی‌اف (VF Corporation) آن را خریداری کرد. این برند بزرگترین شرکت پوشاک در جهان است و مالک برندهایی مانند ونز، تیمبرلند، رانگلر و اخیرا دیکیز (Dickies) است. طبق وب‌سایت برند لی، این شرکت دارای ۲۴ پایگاه تولید در سراسر جهان و حدود ۶۰هزار کارمند است.
استیون وندل، مدیرعامل شرکت، بیانیه‌ای بسیار جامع در رابطه با حسابرسی کارخانه‌ها و شرایط کارگران نوشته است؛ اما با سازمانی به این بزرگی، باورش دشوار است که همه‌چیز بدون مشکل و به‌صورت کاملا اخلاقی پیش برود.
در سال ۱۹۵۲، این برند حدود ۳۶۴ ساعت کار کرد تا برای بیگ تکس، نماد ۵۲ فوتی نمایشگاه ایالتی تگزاس پیراهن و شلوار بدوزد. شلوار جین این تندیس، به‌تنهایی ۱۰۰ یارد جین و ۵۹۰۰ یارد نخ نیاز داشت.
تغییر لباس‌های جین از لباس کار به مد فرهنگ پاپ
شلوار جین به‌تدریج از لباس کار به مد فرهنگ پاپ راه می‌یافت. ستارگانی مانند مارلون براندو در فیلم «وحشی» محصول سال ۱۹۵۳، و جیمز دین در «شرق بهشت» و «شورش بی‌دلیل» در سال ۱۹۵۵، با محبوبیت خود توانستند شلوار جین را به نمادی از جوانان آمریکایی تبدیل کنند و فروش این محصول را به‌طرز چشمگیری افزایش دهند. مریلین مونرو هم با کت جین زیبایش از برند لی، این لباس را در بین زنان محبوب کرد.
ویژگی‌های کلیدی لباس‌های برند لی
لباس‌های برند لی در طول دهه‌ها تکامل یافته‌اند؛ اما دو ویژگی وجود دارد که هرگز در آنها تغییر نمی‌کند و مشخصه شلوار لی هستند:
مدل جیب‌های لی
برند لی قبل از لیوایز پرچ‌های مسی جیب پشتی را حذف کرد. آنها گوشه‌های جیب را با نوار متقاطع محکم می‌کنند و یک تگ کوچک آنجا در بالای جیب قرار دارد که هم لباس را مشخص می‌کند و هم از شباهت جیب‌ها به محصولات برند لیوایز جلوگیری می‌کند. خط لیزی اس کمانی که برای اولین بار در سال ۱۹۴۴ به جیب‌ها اضافه شد، راهی برای جلوگیری از کپی‌برداری از طرح لیوایز بود.
پچ یا وصله
امروزه لباس‌های جین برند لی دیگر وصله‌دار نیستند و فقط آن را می‌توانید در محصولات قدیمی برند و مدل‌های گران‌قیمت آن ببینید. با این‌حال، از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳، وصله‌ها ویژگی‌هایی بودند که برند لی را از سایر شلوارهای جین موجود در بازار متمایز می‌کرد. شاید به‌مرور زمان دیگر خوشایند به نظر نمی‌رسیدند و به همین دلیل حذف شدند.
۷ سبک کلیدی نمادین برند لی
در این بخش برخی از سبک‌های کلیدی برند لی را که باعث نمادین‌شدن این برند شده‌اند معرفی می‌کنیم:
۱. بیب اورآل؛ اولین لباس کار لی با شهرت جهانی
اولین لباس کار برند لی که در سال ۱۹۱۱ تولید شد بیب اور آل (Bib-Overall) بود. این لباس از پارچه جین تقریبا ۲۳۰گرمی تهیه شده بود و یک جیب روی سینه داشت. این لباس دکمه‌دار بود و به‌طورکلی بین کارگران و کشاورزان محبوبیت زیادی یافت.
۲. کاورآل؛ اولین کت و شلوار پوشاننده کل بدن
در سال ۱۹۱۳، لی کت و شلوار یکسره را به نام یونیون آل کاورآل (Coverall) معرفی کرد که ایده آن زمانی به ذهن هنری لی رسید که دید راننده‌اش در حال تعمیر ماشین است. او به این فکر افتاد که چه لباسی طراحی کند که هم بالاتنه و هم پایین‌تنه افراد را بپوشاند. درواقع این ایده را خود راننده‌اش داده بود و وقتی لی درگذشت، پنج‌هزار دلار برای تشکر از او برایش گذاشته بود. یک بازتولید ویژه براساس طرحی از سال ۱۹۴۰ ساخته شده است و برچسب معروف Union-Made برند لی را دارد.
۲. کت جین لوکو؛ مخصوص کارگران راه‌آهن
اولین لباس کاری که به‌شکل خاص برای کارگران راه‌آهن طراحی شد، کت ۹۱جی (91-J) بود. این کت اولین کت جین برند لی بود و چون کارگران راه‌آهن بیشتر به آن علاقه داشتند به لوکو (Loco jacket) معروف شد. قدمت این کت به اوایل دهه ۱۹۲۰ برمی‌گردد. سرآستین‌های آن سه دکمه داشت، جیب‌های آن پهن بودند و ساختار کت در قسمت بازو کاملا آزاد بود. بسیاری از کارگران در طول شیفت کاری خود این کت را روی لباس کارشان یکسره‌شان می‌پوشیدند.
۳. جین کابوی؛ اولین شلوار جین مخصوص کابویها
اولین شلوار جین کابوی (Cowboy jeans) برند لی، در سال ۱۹۲۴ معرفی شد. این اولین شلوار جینی بود که مخصوص کابویها طراحی شده بود. این شلوار جین دارای فاق Uشکل بود که به کابویها کمک می‌کرد فاق شلوارشان روی زین ساییده نشود و اگر شد بتوان آن بخش را تعویض کرد. برند لی در همین سال به‌جای میخ پرچ برای جیب پشتی از دوخت استفاده کرد؛ زیرا میخ‌پرچ‌ها به زین که بسیار گران‌قیمت بود آسیب می‌زدند. البته این شلوارها در بخش فاق خود میخ‌پرچ داشتند که آن هم بعدها حذف شد؛ زیرا گاوچران‌ها شکایت داشتند که وقتی دور آتش می‌نشینند پرچ فاق شلوار داغ می‌شود و آنها را اذیت می‌کند. این شلوار از پارچه جین اختصاصی برند لی تهیه می‌شد.
۴. جین ۱۰۱ زد؛ اولین شلوار جین زیپ‌دار
برند لی اولین شلوار جین زیپ‌دار را با عنوان ۱۰۱ زد (101z jeans) در سال ۱۹۲۶ طراحی کرد. در آن زمان همه شلوارهای جین دکمه‌دار بودند. ازآنجاکه کارگران همیشه با بازکردن یا بستن این دکمه‌ها مشکل داشتند و وقتشان را هم می‌گرفت، برند لی شلوار جین زیپ‌دار را اختراع کرد. پارچه این شلوار بسیار عالی بود و بعد از شست‌وشو واقعا نرم می‌شد. این شلوار جین به موفقیت بسیار زیادی دست یافت. علامت z در انتهای نام آن نشان می‌دهد که دارای زیپ است که یکی از پیشرفت‌های بزرگ فناورانه برند لی به حساب می‌آید. این شلوار خاص که می‌بینید، بازتولید مدل ۱۰۱زد در سال ۱۹۵۲ است.
۵. کت رایدر؛ اولین کت جین اندامی برای سوارکاران
کت رایدر (Rider) اولین کت جین اندامی است که برند لی آن را طراحی کرد. این کت مخصوص کابویها و سوارکاران بود. گاوچران‌ها می‌توانستند از ویژگی‌های خاص این کت ازجمله جیب‌های داخل سینه بهره‌مند شوند. این جیب‌ها خیلی خوب بودند، زیرا گاوچران موقع اسب‌سواری به‌راحتی می‌توانست با دست مخالف به داخل جیب دسترسی داشته باشد. کمربند آن هم پهن‌تر از حالت عادی بود تا مطمئن شوند که کت به‌سمت بالا جمع نمی‌شود. دکمه‌های معروف چشم‌گربه‌ای هم در پشت این کت‌ها مشاهده می‌شود.
۶. استورم رایدر؛ نسخه زمستانی کت رایدر
کت استورم رایدر (Storm Rider jacket) در سال ۱۹۳۳ طراحی شد. این کت نسخه زمستانی کت رایدر بود که آستری پتویی و یقه مخمل کبریتی داشت و به همین دلیل، برای شرایط آب‌وهوایی سرد مناسب بود. با این محصول، برند لی توانست به مشتریان پروپاقرص خود کمک کند تمام طول سال کت لی بپوشند.
لوگوی برند لی از ابتدا تا به امروز
در این بخش می‌خواهیم درباره لوگوشناسی برند لی در گذر زمان صحبت کنیم.
۱۸۹۹ تا دهه ۱۹۴۰
اولین لوگوی برند لی زمانی ایجاد شد که این برند در توزیع خواروبار و موادغذایی خشک فعالیت می‌کرد. نشان این برند در آن زمان یک دایره زردرنگ بود که کلمه Lee با حروف ظریف و صاف به‌رنگ قرمز در وسط آن حک می‌شد. یک تاج‌گل سبز در لبه بیرونی آن رسم شده بود و یک برچسب ظریف سانس سریف (sans-serif) با شماره برند در پایین آن قرار داشت.
بعد از آن وقتی اولین خط لباس کار را راه‌اندازی کردند، لوگو را به این شکل تغییر دادند. حروف مشکی پررنگ با دورخط قرمز روی پس‌زمینه زرد روشن نوشته شده بود. بالای آن Union Made با حروف قرمز رنگ و پایین آن Highest Quality Work Clothes به‌معنای باکیفیت‌ترین لباس کار، نوشته شده بود. فونت و اندازه همه این عبارت‌ها با هم تفاوت داشتند:
از دهه ۱۹۴۰ تاکنون
برند لی از آن برندهایی است که لوگویی باثبات دارد. از دهه ۱۹۴۰ تا به امروز لوگوی این برند از نظر ساختاری هیچ تغییری نکرده و چیزی به آن کم یا اضافه نشده است. فقط فونت نام برند را تغییر داده‌اند.
لوگوی نمادین اصلی این برند از دهه ۱۹۴۰ ایجاد شد. این لوگو هم همان نام برند با فونت ناهموار بود که هر سه حرف را به هم متصل می‌کرد. خطوط ضخیم و نرم آن، به رنگ خاکستری تیره بود و آن را روی یک مستطیل بژ نصب می‌کردند و سپس روی شلوار جین می‌دوختند:
در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰، بازهم لوگو نام برند بود با این تفاوت که فونت آن تغییر کرده بود. حروف بسیار نزدیک به هم بودند و البته انتهای حرف L به سمت حرف e متمایل بود:
در سال ۲۰۰۰، فونت لوگو زوایای گرد و نرم‌تری پیدا کرد و به‌صورت سفید و قهوه‌ای طراحی شد که گرم و قابل‌توجه به نظر می‌رسید. تا سال ۲۰۱۶ به این صورت باقی ماند:
سرانجام در سال ۲۰۱۶، لوگوی ۱۹۴۰ برند را بازسازی کردند ولی محصولات با این لوگو مخصوص بازار آمریکا بود. این نسخه کوچک‌تر از لوگوی ۱۹۴۰ بود و خطوط آن نازک‌تر و ظریف‌تر بودند. سایه فونت زرد تیره بود و روی پس‌زمینه سفید قرار گرفت. شیک و غیرمعمول به نظر می‌رسد و خلاقیت و توانایی برند برای رشد و تغییر را نشان می‌دهد.
برخی از شلوارهای برند لی
سخن پایانی
در این مقاله، داستان برند قدیمی و بسیار معروف و درعین‌حال محبوب لی را با هم خواندیم. برخی برندها آنقدر محبوب می‌شوند که بعد از مدتی نام آنها خود محصول را توصیف می‌کند و برند لی یکی از آنهاست. به همین دلیل، هنوز هم بعد از سال‌ها بسیاری از ما وقتی می‌خواهیم بگوییم شلوار جین، می‌گوییم شلوار لی. درست مانند مولینکس که نام برند یک خردکن است و ما هنوز فکر می‌کنیم مولینکس نام دستگاه است. هربرندی نمی‌تواند چنین ویژگی مهمی داشته باشد؛ مگر آنکه هم در صنعت خود از مزیت پیشگامی برخوردار باشد و هم به‌مدت چندین دهه محصولات باکیفیت ارائه دهد.
آیا شما برندهای دیگری، ایرانی یا خارجی، می‌شناسید که نام برند به‌جای محصولش رایج باشد؟ لطفا در بخش دیدگاه‌ها آنها را به ما معرفی کنید.
